I just wanted a slow and simple life

Hey crochet friends! How has Summer been for you? I just wanted to send you an update after being offline for so long. In my previous blog post I shared all the new things that I was working on and I was so excited to get these new projects out there for you (such as the crochet retreat boxes, videos, etc.). But here’s the thing (and I’m going to be really open and personal here):

Since the start of summer break I’ve been experiencing a second burnout. When I heard about people going through burn out for a second time, I always thought to myself: those people just didn’t try hard enough! Didn’t they learn anything from their first one?

Now the joke’s on me. It is hard to explain to someone who never experienced it before that feeling ‘better’ means being able to actually eat anything. Or sit up straight for longer than an hour. Or going to the store. Or process the question “What do you want for dinner?”

Hoi haakvrienden! Hoe is de zomer voor jullie geweest? Ik wilde jullie even een update sturen na zo lang offline te zijn geweest. In mijn vorige blogpost deelde ik al mijn nieuwe projecten en ik was zo enthousiast om deze nieuwe projecten met jullie te delen (zoals de haakboxen, video’s, enz.). Maar nu komt het (en ik ga hier heel open zijn):

Sinds het begin van de zomervakantie ben ik in een tweede burn-out beland. Toen ik hoorde dat mensen voor de tweede keer een burn-out kregen, dacht ik altijd: die mensen hebben gewoon niet hard genoeg hun best gedaan! Hebben ze dan niets geleerd van hun eerste burn-out?

Nu ben ik zelf aan de beurt. Het is moeilijk uit te leggen aan iemand die het nog nooit eerder heeft meegemaakt dat je ‘beter’ voelen, betekent dat je daadwerkelijk iets kunt eten. Of langer dan een uur rechtop kunt zitten. Of naar de winkel kan gaan. Of de vraag “Wat wil je eten?” kunt verwerken.

Juggling two jobs (or maybe three?)

These past years I’ve been working very hard on getting Christina Crochet Coach off the ground, because ever since I started working as a crochet designer full-time I felt like I needed to ‘earn’ it.

Instead of it being enough to just being a crochet designer and enjoying my craft (which felt like too good to be true, like I needed to suffer a bit in order to earn doing it full time, it should feel like ‘work’).
I always felt like when I could get CCC of the ground I could finally rest and live a slow and simple life…

Just before Summer break I worked on five projects at the same time and I was always feeling perpetually behind. Juggling what essentially are two businesses. Whenever I was working on Christina crochet coach I would feel guilty towards you guys and whenever I was working on a new design, I was always feeling this pressure to do something for Christina Crochet Coach.

And when I wasn’t working, I was always going round and round in my head while I should enjoy my time off with my little family. So there was guilt towards that as well.

The lowest point came at the start of Summer break I couldn’t even enjoy our vacation, because I felt chased by a milion to-do’s. I tumbled into second burnout.

I didn’t think it would happen to me. Because I thought I did everything ‘right’:

I rigorously cut down on work hours
Did slow mornings with lots of journaling and quite sips of coffee
Took mid-day breaks with yoga, meditation and/or breathwork
Went to bed early
Did self-healing in so many different forms, from regular schematic therapy, to hypnotherapy, somatic healing, etc.

But this past summer finally made me see what I actually need as a small business owner, as a mother of a little boy. And as a human being, really.

Because when I was building my ‘crochet empire’ so I could finally live a slow and meaningful life, I kinda forgot what was my most important ‘job’ of all: being a mother to a little boy.

De afgelopen jaren heb ik hard gewerkt om Christina Crochet Coach van de grond te krijgen, want sinds ik fulltime als haakontwerper aan de slag ben, had ik het gevoel dat ik het moest ‘verdienen’.

In plaats van dat het genoeg was om gewoon haakontwerper te zijn en van mijn werk te genieten (wat te mooi voelde om waar te zijn, alsof ik een beetje moest lijden om er fulltime mee te kunnen werken, moest het voelen als ‘werk’).
Ik had altijd het gevoel dat ik, zodra ik CCC van de grond had, eindelijk kon uitrusten en een rustig en eenvoudig leven kon leiden…

Vlak voor de zomervakantie werkte ik aan vijf projecten tegelijk en ik voelde me altijd constant achterlopen. Ik runde in wezen twee bedrijven. Als ik aan Christina Crochet Coach werkte, voelde ik me schuldig tegenover jullie en als ik aan een nieuw ontwerp werkte, voelde ik altijd de druk om iets voor Christina Crochet Coach te doen.

En als ik niet werkte, bleef ik maar malen in mijn hoofd, terwijl ik eigenlijk van mijn vrije tijd met mijn gezinnetje wilde genieten. Dus daar zat ook schuldgevoel achter.

Het dieptepunt kwam aan het begin van de zomervakantie. Ik kon niet eens van onze vakantie genieten, omdat ik me opgejaagd voelde door een miljoen to-do’s. En dus belandde ik in een tweede burn-out.

Ik dacht niet dat het mij zou overkomen. Omdat ik dacht dat ik alles ‘goed’ deed:

Ik heb mijn werkuren drastisch ingekort.
Rustige ochtenden met veel journalen en rustige slokjes koffie.
Ik neem halverwege de dag pauze met yoga, meditatie en/of ademhalingsoefeningen.
Ik ga vroeg naar bed.
Ik heb aan ‘zelfheling’ gedaan in allerlei vormen, van reguliere schematherapie tot hypnotherapie, somatische oefeningen, enzovoort.

Maar afgelopen zomer heb ik eindelijk ingezien wat ik echt nodig heb als kleine ondernemer, als moeder van een zoontje. En eigenlijk als mens.

Want toen ik mijn ‘haakimperium’ aan het opbouwen was, zodat ik eindelijk een rustig en betekenisvol leven kon leiden, vergat ik een beetje wat mijn allerbelangrijkste ‘baan’ was: moeder zijn van een zoontje.

The bar isn't low, it's on the ground

And so I have been forced to being so much softer for myself. Lowering that bar so much lower than even feels comfortable. I’ve been so so hard on myself doing all the things, always feeling behind on updates, on doing new project, on keeping everyone happy and as a result, I just crashed. So what have I been doing? Well mostly I’ve been just enjoying my life. Reading LOTS (I got a library card and I am inhaling books like it’s nobodies business)! Quilting (ahhh that smell from ironing fabric) and even trying new hobbies (home made skincare anyone?) I’ve been regaining energy with lots of ups and downs. I’ve been taking good care of myself and of my (mental) health, of my family and just enjoying being in the moment and making new memories with my little boy. (And in between that, lying in bed a lot)

En dus ben ik gedwongen om zoveel zachter voor mezelf te zijn. Die lat zoveel lager te leggen dan zelfs comfortabel voelt. Ik ben zo ontzettend streng voor mezelf geweest met alles, ik voelde me altijd achterlopen met updates, met nieuwe projecten, met iedereen tevreden houden en daardoor ben ik gewoon ingestort. Dus wat heb ik vooral gedaan deze zomer? Nou, ik heb vooral genoten van mijn leven. VEEL gelezen (ik heb een bibliotheekpas en ik inhaleer boeken als een verslaafde haha)! Quilten (ahhh die geur van het strijken) en zelfs nieuwe hobby’s geprobeerd (zelfgemaakte huidverzorging, iemand?). Ik krijg langzaamaan weer energie (herstel duurt lang en gaat met vallen en opstaan). Ik zorg beter voor mezelf, voor mijn gezondheid en mentale gezondheid, voor mijn gezin en gewoon genoten van het moment en het maken van nieuwe herinneringen met mijn zoontje. (En tussendoor veel in bed liggen)

A new way of showing up

So what does this mean for you? One of the changes I want to implement is that I want to take my focus off of Instagram.

I’ve been exploring and experimenting with Substack, which is an amazing platform filled with people that really crave a slow and simple life. A life that brings them peace instead of feeling like we’re all screaming over techno music in a club full of warm and sweaty bodies, dancing way too close together. Because that’s what Instagram has felt like to me. Like I was screaming trying to get attention but not getting it, which is so draining and also doesn’t feel like me at all.
Another thing is that the moving imagery and constant noise from accounts or ads I don’t even follow is very overstimulating, especially when you already have an overstimulated nervous system, such like my own at the moment. Substack has been feeling like coming home, and if you feel drained and/or overstimulated by Instagram, I am sure that you will love it as well. You will find a lot of longform essays articles, quilters, knitters, crocheters, writers and artists and it has been such a wonderful experience (and ad-free!). Just really connecting with others instead of dropping new things, trying to get attention. I just really want that connection again. It really feels like the early days of blogging and social media. You know, like in 2013/2014 when people just shared their life without it always having a hidden agenda or upsell. It feels a bit like that, so I want to invite you to come over to Substack and follow me there (or just here on the blog of course is fine as well!) It has been so good for my nervous system and I’m sure it will be good for yours as well. If you are craving that feeling of coming home and real connection again then I know it is for you.

Dus wat betekent dit voor jou? Een van de veranderingen die ik wil doorvoeren, is dat ik mijn focus van Instagram wil halen.

Ik ben Substack aan het verkennen en heb er al een beetje mee geëxperimenteerd. Het is een geweldig platform vol mensen die echt hunkeren naar een rustig en simpel leven. Een leven dat hen rust brengt in plaats van het gevoel te hebben dat we allemaal schreeuwend op technomuziek in een club vol warme en bezwete lichamen staan te dansen, veel te dicht op elkaar. Want zo voelt Instagram nu voor mij. Alsof ik moet schreeuwen om aandacht te krijgen, zonder resultaat. Dat is zo uitputtend en voelt ook helemaal niet als mezelf.

Een ander ding is dat de bewegende beelden en het constante geluid van accounts of advertenties die ik niet eens volg, erg overprikkelend zijn, vooral als je al een overprikkeld zenuwstelsel hebt, zoals het mijne op dit moment. Substack voelt als thuiskomen, en als jij je uitgeput en/of overprikkeld voelt door Instagram, weet ik zeker dat jij het ook geweldig zult vinden. Je vindt daar veel lange essays, artikelen over quilters, breiers, haaksters, schrijvers en kunstenaars tegenkomen en het is zo’n geweldige en rustgevende ervaring (en advertentievrij!). Gewoon echt contact maken met anderen in plaats van nieuwe dingen te droppen en te proberen aandacht te krijgen. Ik wil die connectie gewoon weer terug. Het voelt echt als de begindagen van bloggen en sociale media. Weet je, zoals in 2013/2014, toen mensen gewoon hun leven deelden zonder dat er altijd een verborgen agenda of upsell achter zat. Het voelt een beetje zo, dus ik wil je uitnodigen om naar Substack te komen en me daar te volgen (of gewoon hier op de blog, dat mag natuurlijk ook!). Het is zo goed geweest voor mijn zenuwstelsel en ik weet zeker dat het ook goed voor dat van jou zal zijn. Als je verlangt naar dat gevoel van thuiskomen en echte connectie, dan weet ik zeker dat het iets voor jou is.

New projects and endings

In my latest post I talked about doing a new design, getting kits and videos ready and all that. And I just want you to know I’ve dropped all of that for right now (ahhh, yes I know, but not definitely). Because my main priority is to just get healthy again, feeling good again in my own skin. Feeling actually alive! Instead of feeling like I’ve been witnessing everything through murky water.
As far as work goes I’ve made a radical decision to only work on one project at a time. Because one thing I learned is that I operate best when I can focus on one thing. I can do one thing really well, but multiple things will get my brain fried in the long run. Lesson learned! I’ve been working on this one project which is still super secret and I cannot tell you anything about, so sorry! But totally worth the wait, I promise 😉

I also made the painful decision to close down Christina Crochet Coach. So I can simply focus on bringing you unique and original crochet designs and do what I love most <3 If you’ve been subscribed to the newsletter, you will receive an email somewhere in the coming weeks around a hefty discount on all products.

That’s it for now. I just wanted to check in on you guys and let you know where I am at. How has summer been for you? I also want to thank you for your support this last summer because even though I haven’t been posting anything at all, I still sold more patterns than in the months before. Thank you for giving me that financial support so I can actually heal myself. Thank you.

In mijn laatste bericht had ik het over het maken van een nieuw ontwerp, het klaarmaken van kits en video’s en dat soort dingen. En ik wil dat je weet dat ik dat allemaal even heb laten varen (ahhh, ja, ik weet het, maar niet voor altijd). Want mijn belangrijkste prioriteit is om gewoon weer gezond te worden, me weer goed in mijn vel te voelen. Echt te voelen dat ik leef! In plaats van het gevoel te hebben dat ik alles door troebel water zie.
Wat werk betreft, heb ik een radicale beslissing genomen om maar aan één project tegelijk te werken. Want één ding dat ik heb geleerd, is dat ik het beste functioneer als ik me op één ding kan concentreren. Ik kan één ding heel goed, maar meerdere dingen zorgen er op de lange termijn voor dat mijn hoofd niet meer werkt. Les geleerd! Ik ben bezig geweest met één project dat nog supergeheim is en waar ik je niets over kan vertellen, ja ik weet het, sorry! Maar het wachten is het absoluut waard, beloofd 😉

Ik heb ook de pijnlijke beslissing genomen om Christina Crochet Coach te sluiten. Zodat ik me gewoon kan concentreren op het aanbieden van unieke en originele haakontwerpen en kan doen wat ik het liefste doe <3 Als je je hebt aangemeld voor de nieuwsbrief, ontvang je ergens in de komende weken een e-mail met een flinke korting op alle producten.

Dat was het voor nu. Ik wilde toch even een update doen. Hoe is de zomer voor jullie geweest? Ik wil jullie ook bedanken voor jullie steun afgelopen zomer, want hoewel ik helemaal niets heb gepost, heb ik toch meer patronen verkocht dan in de maanden ervoor. Bedankt voor die financiële steun, zodat ik mezelf kan helen. Dankjewel.

Discover more from A Spoonful of Yarn

Subscribe to get the latest posts to your email.